A historia das trece rosas
Tras
a ocupación de Madrid polo exército franquista e o fin da guerra, comeza unha
gran represión para sacar a luz a todos os ‘vermellos’ ou que tiveran indicios
de selo.
Cada
día aparecían nos periódicos, homes e mulleres, que eran reclamados para
presentarse frente aos órganos do Estado.
O
PCE e as JSU intentaron
reorganizarse clandestinamente, pero José Pena, secretario xeral do comité
provincial das JSU, foi detido por
unha adelación e obrigado a dar, mediante torturas, todos os nomes que sabía e
firmar unha declaración preparada.
A
maior parte dos detidos, aínda non tiveran tempo de integrarse na organización.
Entre os detidos atopábanse << Las Trece Rosas Rojas >>, que foron
detidas e conducidas primeiro a instalacións policiais, onde foron torturadas,
e despóis ao cárcere de mulleres de Ventas.
O
27 de xullo de 1939, tivo lugar un atentado contra o coche onde viaxaba o
comandante Isaac Gabaldón, antigo membro da << quinta columna >> de
Madrid e alto cargo do aparato represivo franquista. Todo parecía indicar que
fora obra dalgún grupo de antiguos soldados da República, pero o réximen
interpretouno como un desafío dun adversario ao que cría totalmente aniquilado,
e decidíu castigar aos verdadeiros ou supostos responsables dun modo exemplar.
Un
primeiro consello de guerra sumarísimo celebrouse a primeira semana de agosto
en Madrid, donde condenaronse a morte a 65 dos 67 acusados. Na madrugada do 5
de agosto de 1939, foron fusiladas 63 persoas, entre elas << Las Trece
Rosas >>, xunto unha tapia do cementerio da Almudena de Madrid. Uns días
despois foron fusilados un número indeterminado de homes e mulleres. Os
asesinados, foron acusados de atentar contra Gabaldón, de rorganizar as JSU e o PCE para cometer actos delictivos contra o orden social e xurídico
da nova España, e por adhesión á rebelión.
Os
fusilamentos saltaron máis tarde a prensa internacional, cando se coñeceu que
entre os primeiros 63 asesinados, atopabanse trece mulleres xovenes. Unha filla
de madame Curie, promoveu unha campaña de protesta en París por << Las
Trece Rosas Rojas >> que tivo un gran impacto en Francia. A pesar disto,
o sanguinario réxime franquista non detivo a súa espiral represiva.
O
fusilimento destas mulleres e de todas as persoas que foron asesinadas
inxustamente é un claro recordó na nosa historia de cómo tivemos que loitar
para lograr a nosa liberdade, co sacrificio de centos de persoas dando as suas
vidas pola sua ideoloxía e pola sua liberdade.
Neste
libro destacaría catro ideas principais: a caída de Madrid e da República
Española, a loita política clandestina nos primeira época franquista, a vida
cotiá na posguerra, e a represión, a tortura e os fusilamentos.
Sinceramente,
decepcionoume un pouco o libro, xa que esperabame unha novela coa súa trama, e
atopeime un texto máis informativo e de raíz periodístico, pero a pesar diso a
historia da que nos informa é un tema que debería coñecer todos os españois,
porque ao fin e ao cabo é parte da nosa historia.
